چرک نویس من

شعر نمیگویم! شعر گفتن را دوست دارم... کاش شاعر شوم از برای دربارِ خداوندگار...

پس از آفرینشِ جهان، خداوند آدم را آفرید... حوا آمد... سیبی و درختی و شیطان!

حوا بود و آدم و سیبِ نخورده و بهشتِ تبعید شده!

اگر تبعیدگاه این است و تبعیدی وضعش اینگونه، پس شهر و خانه ای که از آن رانده شدیم چه بود؟ پس بهشت چه هست؟!

ما تبعیدی های فراموشکار، الست را فراموش کردیم؟ تبعیدی و دوران محکومیت و این همه جنایت در تبعیدگاه؟